TT: verslag over vrijhandelsverdragen

Op 9 december is er bij Transition Town Castricum bijgepraat over de beloften, en gevolgen, van vrijhandelsakkoorden. Vrijhandel (goederen en diensten) zonder beperkingen tussen landen. Met name CETA (Canada en EU) en TTIP (EU en VS) zijn genoemd.

Enkele ontdekkingen doet de al reeds aanwezige ongerustheid omslaan in paniek en grote frustratie.

• Volgens de regering is maximale transparantie in de communicatie gewenst. Ze vertalen echter niet de stukken die je nodig hebt om het te snappen Die blijven in het Engels.
• De voorgestelde winst, bij maximale harmonisatie, bij TTIP ligt voor Nederland tussen de 1,4 en 4,1 miljard. De marge hiertussen is maar liefst 2,7 miljard. Bij zoveel onzekerheid kan het ook zomaar negatief uitvallen.
• Dat bedrag is niet per jaar maar voor de komende 10 jaar. Dat is een stijging van ons Nationaal Product van 0,05%. Het CBS gaat, bij eigen berekeningen, uit van een foutmarge van 1%. Ook zo bekeken kan de stijging dus snel in een nadeel omslaan.
• Meer banen? Dat kan, maar dan wel op de plek met de laagste lonen.
• Goedkoper produceren? Kan ook, maar wel op de plek met de soepelste (milieu) regels.
• Productveiligheid beter of slechter? Dat hangt af van welk land men de normen gaat hanteren. Gaat de VS onze hogere voedselveiligheidsnormen overnemen of zakken wij af naar hun niveau. Lagere normen zijn, op korte termijn, goedkoper.
• Ondanks meer productie niet meer CO2-uitstoot door volumevoordelen? De regering zet er wel in de kleine lettertjes bij dat de CO2-uitstoot van de scheepvaart in internationale wateren hierbij niet meetelt. Net als de luchtvaart overigens. Er ligt heel wat water tussen de EU en de VS. Heel veel scheepvaart dus en heel veel extra onbenoemde CO2.
• Uit de statistieken blijkt dat handelsakkoorden slechts tijdelijk een opleving geven. Er komen weer nieuwe akkoorden en nieuwe afspraken in de race naar de bodem.

Handel is als water, het vloeit altijd naar het laagste punt. Laagste lonen, laagste belastingen, laagste normen. Wij, en onze kinderen, blijven uiteindelijk zitten met een vervuilde aarde en hebben geen tijd beschikbaar om van al die extra geproduceerde goederen te genieten.

Arie Meijboom.

Lees hier de blog van Maarten Nijman.